Ruruoni Kenshin (Samurai X)

るろうに剣心

Ruruoni Kenshin 

Samurai X

Stoi przede mną trudne zadanie. Muszę opisać i ocenić anime, które:

1. jest klasykiem gatunku shounen
2. zawarty w nim arc (Kyoto Art) jest uważany za jeden z najlepszych w historii shounenów
3. przez 5 lat utrzymywało się na liści bestsellerów w Japonii 
4. zupełnie mnie urzekło, przez co będę nieobiektywna. 

Ale spróbujmy. Od razu zaznaczam, że będę tu odnosić się nie tylko do anime, ale do Kenshina jako historii opisanej również w mandze, filmie, OVA itp.

Densetsu wa hajimaru...

Tokio, początek ery Meiji. Niestabilny czas. Samuraje odkładają swoje miecze, choć w świadomości społeczeństwa wciąż tkwią wspomnienia krwawej rewolucji, wojny, bezwzględnych morderców. Szczególnie jeden zabójca budził powszechną grozę. Rude włosy, blizna w kształcie krzyża na policzku, nieprzenikniony wzrok. Hitokiri Battousai (Krwawa Klinga) niepokonany, siejący strach, bezwzględny, zabijający z zimną krwią rojalista, który po zakończeniu rewolucji... zniknął. 

Kenshin Himura wędrujący szermierz, przemierzający całą Japonię, by pomagać napotkanym ludziom, noszący Sakabatou - miecz o odwróconym ostrzu, którym nie można zabić - oto kim stał się legendarny zabójca Battousai. Takim poznaje go Kaoru Kamiya, właścicielka małego dojo, natknąwszy się na niego przypadkiem w Tokio. Tak zaczyna się historia wspólnych przygód, przyjaźni, niebezpieczeństw, pytań o przeszłość i wyzwań przyszłości.

W Kamiya Dojo - Kenshin, Kaoru, Yahiko, Sanosuke

Co spowodowało, że znany morderca postanowił już nigdy więcej nikogo nie zabić? To główne pytanie, jakie nurtowało mnie na początku serii. Jednak w trakcie oglądania pojawiło się ich znacznie więcej. 

Ruruoni Kenshin to nie tylko akcja, świetne sceny walki, humor na poziomie, ale i opowieść niosąca niebagatelne przesłanie. Uważam, że to klasyk, który każdy fan shounena powinien znać. Niestety seria ta nie jest ostatnio zbyt popularna. Powody mogą być różne. Przede wszystkim to stara seria. Nobuhiro Watsuki wydał pierwszy tom swojej mangi w 1994 (tak, tak 20 lat!). Inną kwestią jest zrealizowanie anime.

Kenshin w mandze

Tutaj moje pierwsze i ostatnie narzekanie. Historia Kenshina jest cudowna, jednakże sposób ukazania fabuły w anime, jest chwilami rozczarowujący, jeśli porównuję się go z mangą. Akcja w mandze rozwija się dynamicznie. W pierwszym tomie Kenshin poznaje Kaoru, ratuje ją z opresji, rozprawia się ze zbirami, którzy chcieli przejąć jej dojo i zamieszkuje u niej. Również w pierwszym tomie pojawia się mały buntownik Yahiko i kochający walkę Sanosukę, który wyzywa Kenshina na pojedynek. I to wszystko w jednym tomie! Natomiast anime troszeczkę rozwlekło początek. Co prawda mi to osobiście nie przeszkadzało za bardzo; sam pomysł bohaterów oraz ich historii, szczególnie Kenshina i Sanosukę odwracał moją uwagę od wszelkich niedociągnięć reżyserskich. Mimo wszystko akcja idzie do przodu, z konsekwencją i logiką, obfitując w wiele bardzo dobrze ukazanych walk i scen pełnych humoru, do czego jeszcze wrócę. W pierwszej części anime "Kenshin: Wanderering Samurai" pojawiają się ładne kulminacje akcji - 2 mini-arc. Mnie szczególnie interesował Oniwabanshu mini-arc, gdzie poznajemy bardzo interesującą postać Aoshiego.

Potem niestety pojawiają się fillery i trzeba czekać aż do 28 odcinka, gdzie zaczyna się KYOTO ART - prawdziwa perełka nie tylko w historii Kenshina, ale w ogóle pośród klasyków historii samurajskich.

Pożeganie Kaoru i Kenshina

I tu ciężko mi już cokolwiek pisać. W ciągu ok. 30 odcinków seria zmienia się z dość lekkiej mimo wszystko, czasem wręcz komediowej i pogodnej w epicką opowieść pełną dramatycznych walk, silnych uczuć od rozpaczy po nadzieję, miłość i uczucie wzniosłości. Pojawia się mnóstwo postaci i gwarantuję, że każdy znajdzie swoją ulubioną. Każda z nich jest niebanalna, ma swoją własną historię (mnie najbardziej urzekła przeszłość Sojiro, obok Kenshina jest moją ulubioną postacią). Oprócz zupełnie nowych bohaterów  oglądamy powrót już nam znanych, jak Aoshi. Pojawia się dużo postaci i wydarzeń historycznych (pewnie znacie już np. Saito dowódcę Shinsengumi z innych anime). Widzimy również rozwój głównych bohaterów. Yahiko z małego często bezczelnego chłopca zaczyna stawać dojrzałym, odpowiedzialnym... no może nie mężczyzną, ale na pewno silniejszym szermierzem. Sanosuke również przechodzi trening i to nie tylko fizyczny. W końcu możemy znów oglądać bohaterską Kaoru, która przezwycięża załamanie i pokazuje oblicze silnej, zdecydowanej kobiety, które tak lubili fani. Jest oczywiście postać samego Shishio - głównego przeciwnika Kenshina, despoty, mordercy, ale i wizjonera oraz mistrza Himury, którego ubóstwiam za arogancję i poczucie humoru, wyciskającego ze mnie łzy śmiechu. 

Kenshin i jego koooochany mistrz

Dopracowane i różnorodne postaci to jedna z największych zalet tej historii. Oczywiście, w mandze są one ukazane jeszcze dokładniej niż w anime, ale w przypadku Kyoto arc anime utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie i nie pozostawia w tej kwestii wiele do życzenia. Warto jeszcze zwrócić uwagę na piękne retrospekcję. Poznajemy w nich fragmenty przeszłości Kenshina, gdy był jeszcze Hitokiri. Pod wpływem wyzwania, jakim jest starcie z Shishio oraz atmosfery dawnej stolicy Japonii, gdzie zabił najwięcej osób, w sercu bohatera toczy się walka między wędrowcem altruistą a Krwawą Klingą. Bogaty wachlarz charakterów oraz złożoność głównego bohatera - jego sposób bycia, historia życia, światopogląd, wewnętrzne rozdarcie zazwyczaj ustępujące stoickiemu spokojowi są główną siłą napędową tej dynamicznej serii. 

Jak Kenshin wygląda zazwyczaj "orooo...."

Jak Kenshin wygląda , gdy ma walczyć

Niestety, po akcji w Kioto anime znów odbiega od mangi i z każdym odcinkiem traci na jakości. Co prawda dalej pozostaje w nim pewna wartość, szczególnie dla fanów komedii. Rzadziej widzimy Kenshina snującego niebanalne refleksje o życiu, moralności i przyszłości, częściej za to słyszymy rozbrajające "OROOO?!", oglądamy sielskie sceny w dojo, gdzie legenda Japonii robi za gosposię - zajmuje się pracami domowymi, bawieniem się z dziećmi i gotowaniem (no niestety Kaoru woli machać bambusowym mieczem, a nie uczuć się gotować). Jednym z ciekawszych wątków tej fillerowej części jest pojawienie się chrześcijan japońskich. Dla mnie był to interesujący temat, bo historia chrześcijaństwa w Japonii jest mi dość znana, lecz z tego samego powodu również śmieszny. Przepraszam najmocniej, ale jak mam nie wybuchnąć śmiechem po usłyszeniu takiego zdania: "OBALIMY JAPOŃSKI RZĄD I ZBUDUJEMY TU KRÓLESTWO BOŻE". Fragmenty mojego mózgu poleciały w cztery strony świata... 

Kenshin vs Saito

Fillery utrzymują się do samego końca anime, dlatego polecam przerzucić się na mangę albo chociaż przeczytać sobie tylko zakończenie, bo jest zupełnie inne niż w anime. Co prawda ciężko dostać Kenshina po polsku, ale nie jest to nie możliwe (^^ taka dumna z moich - na razie - 2 tomów). Poza tym kreska w mandze jest taka śliczna! I nie traci na jakości do ostatniego rozdziału. Mamy tam również sporo dodatków, m.in. humorystycznych historyjek i informacje o inspiracjach do poszczególnych postaci. 

                               

Treść 1 OVA można znaleźć w mandze (w anime już nie :<)

Natomiast w anime kreska jest lekko archaiczna i może nie przypaść do gustu. Mi się podobała, ale bądź co bądź, jest to dość stare anime i zarówno kreska jak i muzyka są utrzymane w trochę innych standardach. Wypada mi jeszcze wspomnieć o dwóch OVA i filmie kinowym. Bardzo polecam pierwsze OVA  "Trust and Betrayal". Bardzo ciężkie, dramatyczne, chwilami nieco depresyjne przedstawienie przeszłości głównego bohatera, pochodzenia jego blizny na policzku, spotkania swojego mistrza oraz osoby, która odmieniła jego życie. Po obejrzeniu tego OVA nie mogłam długo dojść do siebie, natomiast drugie wywołało we mnie jeszcze więcej destrukcyjnych emocji, jednak nie polecam go. Jeśli lubisz beczeć przed monitorem i wściekać się, jak można zrobić coś tak okrutnego z głównym bohaterem, to coś dla Ciebie. Oba OVA cechuje śliczna kreska, rezygnacja z humoru, duży realizm. 

Kenshin w OVA - morderca

Trust and Betrayal - Himura i Tomoe

Zachęcam też do obejrzenia odcinka specjalnego i filmu kinowego. Film odbiega od mangi jeszcze bardziej niż anime, ale przecież wcale nie musi stanowić jakiejś wiernej adaptacji, czego oczekiwałabym po anime. Zaserwowano nam w nim realistyczne walki, śliczne kostiumy, dobrze dobranych aktorów i niestety parę dłużyzn. W tym roku wyjdzie druga część ilustrująca akcję z Kioto <3. 

Kaoru, Yahiko, po prawej Kenshin i Megumi

Himura jako Hitokiri Battousai

Saito i Kenshin

Podsumowując - lubisz wzruszające historie? Oglądaj Kenshina! Kochasz akcję i pojedynki? Oglądaj Kenshina! Podoba Ci się, gdy anime zmuszą Cię do refleksji, zajęcia stanowiska wobec problemów moralnych? Oglądaj Kenshina! Lubisz płakać i śmiać się na przemian? Oglądaj Kenshina! Interesujesz się historią Japonii? Oglądaj Kenshina! Chcę przeżyć niesamowitą przygodę - Oglądaj Kenshina i zakochaj się w nim (dla panów mamy postać Kaoru, inspirującą Tomoe oraz odrobinę sarkastyczną Megumi i parę innych dam). 

Gdy Ci przykro, gdy Ci źle - włącz Kenshina, pośmiej się! =^.^=

A gdy Kenshin smuci się - przed ekranem popłacz se T.T

Pozdrawiam i postaram się pisać tu częściej. Sayo!