Recenzja mangi Ścieżki Młodości (Ao Haru Ride)

Ao Haru Ride [aoharaido] to manga shoujo autorstwa Io Sakisaki, wydawana w Polsce przez wydawnictwo waneko, pod tytułem 'Ścieżki Młodości'. Jej wydawanie zaczęło się w magazynie Shueisha Bessatsu Margaret w lutym 2011 roku. Anime wyprodukowane przez Production IG i kierowane przez Ai Yoshimurę, miało swoją premierę w Japonii 7 lipca 2014. Filmowa adaptacja live-action pojawi się w grudniu 2014. Głównymi bohaterami są Futaba Yoshioka i Kou Mabuchi.

Akcja rozpoczyna się gdy główna bohaterka mangi Yoshioka Futaba jest w gimnazjum. Dziewczyna ogółem nie lubi chłopców: uważa ich za głośne, brutalne i niemiłe stworzenia. Właśnie dlatego pragnie bliżej poznać drobnego Tanakę Kou - niestety - krótkie, spędzone z nim chwile zostają stłumione i uczucia obojga nie rozkwitają. Kou nie przychodzi na festyn na który umówił się z Futabą, a potem nagle zmienia szkołę. Yoshioka uświadamia sobie, że bardzo zależało jej na względach chłopaka i żałuje, że ich relacje się rozpadły.

Bohaterowie

Niestety, dalej dla Futaby, życie w gimnazjum robi się tylko gorsze. Ze względu na faworyzowanie jej przez chłopców, którzy uważają ją za śliczną i dziewczęcą, zostaje odrzucona przez koleżanki z klasy. Dlatego właśnie, gdy zostaje licealistką, postanawia zacząć wszystko od początku. Zdeterminowana, wymazuje prawdziwą siebie i stara się być nieatrakcyjna, głośniejsza, bardziej chłopięca - woli zostać zaakceptowana przez dziewczyny z klasy jako fałszywa ona, niż z ostracyzmem wykluczona, stać na uboczu samotnie. 

W licealnym życiu Yoshioki znowu pojawia się Kou. Okazuje się jednak, że zmienił swoje nazwisko, stał się bardziej męski, bardziej oziębły, jego wypowiedzi często są sarkastyczne i niezbyt miłe.. .a jednak, pomimo tego, chłopak nadal ma w sobie coś z tamtego drobnego gimnazjalisty którego znała i traktuje dziewczynę z pewną delikatnością, często patrzy na nią jakby się oczywiście... zakochał. Pewnego dnia Kou mówi Futabie, że dziewczyny, z którymi się obecnie przyjaźni są wobec niej nieszczere i tak naprawdę jej nie lubią. Ma rację i w końcu niestała relacja dziewczyn się rozpada, a Yoshioka zaprzyjaźnia się z Makitą Yuuri.

Makita to urocza i dziewczęca osoba, która znajduje się w tej samej sytuacji co Futaba w gimnazjum. Główna bohaterka skrycie ją podziwia, myśląc, że ona nie była taka silna. W końcu poznają się bliżej i zostają najlepszymi przyjaciółkami.

Kolejną przyjaciółką Futaby zostaje Murao Shuuko. Jest niezwykle piękną dziewczyną, jednak różni się od pozostałych uczennic, ma zimną powierzchowność, przez co odpycha innych. Zakochuje się w starszym bracie Kou, jednak od początku ich uczucie nie ma szansy na przetrwanie.

Aya Kominato to 'cichy' wielbiciel Murao. Jest jak słońce - bije od niego energia i radość. Jest prostolinijny, szczery, bezpośredni. Szybko zaprzyjaźnia się z Kou, pomimo przeciwności. W późniejszych tomikach, to właśnie on jest tym, który daje Mabuchiemu 'kopa w tyłek'.

Starszy brat Kou bardziej zapada w pamięć pod pseudonimem Tanaka-sensei niż swoim prawdziwym imieniem: Tanaka Youichi. Przypomina młodszego Kou bardziej niż on sam. Ma charakterystyczny pieprzyk pod lewym okiem, jest pomocny i ciągle się uśmiecha. Uczy w liceum Futaby języka angielskiego, uczniowie go uwielbiają. Słynie z dziwnych ubrań.

Touma Kikuchi pojawia się na scenie trochę później w rozdziale dwunastym. Najpierw ma złe zdanie o Futabie, znika ono jednak i przeradza się w sympatię. Jest uczciwy, miły, często daje głównej bohaterce siłę, w końcu ich losy ciaśniej się ze sobą splatają. Touma gra w zespole - śpiewa i gra na gitarze.

Podsumowanie

Każdy z bohaterów ma swoje wady i zalety, ale nie ma takiego, którego nie da się nie lubić. Najbardziej urzekającą rzeczą jest to, że zachowują się oni w sposób bardzo zwykły, powszechny, przyziemny i możemy się z nimi utożsamiać. Natomiast często w mangach i anime postacie zachowują się zupełnie nienaturalnie, czasem całkiem inaczej niż postąpił by normalny człowiek. Fabuła nas porywa, można się bardzo zdenerwować. Kreska jest wspaniała i ma w sobie coś tak przyjemnego, że mangę pochłania się jednym tchem. AHR to pierwsza taka manga, przy której zdarzyło mi się patrzeć na jeden obrazek przez kilka minut. Kou, tak wspaniale narysowany! Jeśli was wystarczająco nie zachęciłam do czytania, to proszę, zróbcie to, aby poznać Kou... Wszyscy, którym podoba się anime powinni zostać niesamowicie zaskoczeni, bo anime nie umywa się w ogóle do mangi i moim zdaniem jest beznadziejne. Na żadnym jeszcze się tak nie rozczarowałam.

Kyoko Iseki